| Ενα παλληκαρι ητανε μια φορα, που αγαπαγε με παθος, μια ομορφη κυρα..... Μια μερα οπως επαιρνε, τα λαγνα της φιλια, ''ζητα μου οτιδηποτε'' της λεει τρυφερα.... ''Αν μ'αγαπας'' του ειπε με ναζι και καημο, ''την καρδια της μανας σου, εγω επιθυμω''. Ετσι λοιπον ξεκινησε να παει στο πατρικο του.... Ποτε του αυτος δεν πατησε, τον ορκο τον δικο του. ''Δωσε μου μανα την καρδια, στα ποδια της ν'αφησω....''. ''Αν ειναι γιε μου για καλο, εγω στην εχαριζω''. Και ετσι της πηρε την καρδια και χαθηκε στον δρομο. Μα σε μια πετρα σκονταψε και δακρυσε απ' τον πονο.... Γυμνη η καρδια του μιλησε, προτου να ξεψυχησει, ''χτυπησες μηπως γιοκα μου, ψηλο μου κυπαρησσι''. Με ματωμενα χερια φτανει στο σπιτικο της.... ''Να η καρδια που γυρευες'' και την αφηνει εμπρος της. Αυτη καν δεν τον κοιταξε και αρχισε να γελαει.... ''Μηπως θα'ταν καλυτερα να μου την φερεις Μαη''..... |