Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια
Αυτό είναι το ℂ𝕙𝕣𝕚𝕤𝕥𝕞𝕒𝕤 𝔼𝕤𝕔𝕒𝕡𝕖 ℝ𝕠𝕠𝕞! Πρέπει να απαντήσεις σωστά σε όλες τις ερωτήσεις, σε όλους τους σταθμούς, για να κερδίσεις τα πιο όμορφα στολίδια, αστέρια, φωτάκια και φιογκάκια για να στολίσεις το πιο μοναδικό χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Παρακάτω θα βρείτε ένα διαπολιτισμικό κουίζ με ερωτήσεις γύρω από τα Χριστούγεννα (στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Γερμανία και άλλες χώρες).Καλή διασκέδαση!
Ενημέρωση γονέων Α' ΄τάξης
1η ενημερωτική συνάντηση by lenaepi on Scribd
9 Φεβρουαρίου 2016:Ημέρα ασφαλούς πλοήγησης στο Διαδίκτυο
Το Διαδίκτυο αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινότητας τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Είναι ένα εργαλείο με απίστευτες δυνατότητες, όμως είναι αρκετά πιθανό να βρεθούμε αντιμέτωποι με ζητήματα όπως η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, ο εθισμός στη χρήση του Διαδικτύου, οι διαδικτυακές απάτες, ο διαδικτυακός εκφοβισμός κ.ά. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι για τους κινδύνους που ελλοχεύουν ώστε να τους αποφεύγουμε.
Η Δράση Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύο μας δίνει αρκετές πληροφορίες στην ιστοσελίδα της για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο.
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε ένα χρήσιμο οδηγό.
Η Δράση Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύο μας δίνει αρκετές πληροφορίες στην ιστοσελίδα της για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο.
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να διαβάσετε ένα χρήσιμο οδηγό.
Παίξτε το παιχνίδι Wild Web Woods και μάθε περισσότερα για την ασφάλεια στο Διαδίκτυο. Πατήστε πάνω στην εικόνα.
Τέλος, χρησιμοποιήστε μια ασφαλής μηχανή αναζήτησης για παιδιά όπως αυτή: www.safesearchkids.org
Χρήσιμες ιστοσελίδες:
Χρήσιμες ιστοσελίδες:
Ο εφευρέτης του γαργαλιού Ευγένιος Τριβιζάς ..
Ο Ευγένιος Τριβιζάς δεν γεννήθηκε στο Περού και δεν σπούδασε γαλακτοκομία στη Γουαδελούπη. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο παππούς του δεν ήταν ένας κοκκινομάλλης παραγεμιστής μαξιλαριών από τον Αγιο Δομίνικο ούτε ένας αιωνόβιος μελισσοκόμος. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το επάγγελμά του δεν είναι δοκιμαστής καναπέδων και τα βράδια δεν δουλεύει σε ένα διανυκτερεύον ζαχαροπλαστείο που παρασκευάζει ζελέδες για νάνους στην Αβησσυνία. Δεν έγραψε ποτέ το πρώτο του μυθιστόρημα, έγραψε απευθείας το δεύτερο και μετά το εικοστό τέταρτο. Αυτός είναι και ο λόγος που παρατηρούνται κάτι ανεξήγητα κενά στη σκεπτική του βιβλιογραφία. Το αγαπημένο του χρώμα δεν είναι το σκούρο τσαγαλί και το ζώδιό του δεν είναι πεταλουδόσαυρος. Αν κάτι μπορεί να έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά σίγουρα δεν είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς αλλά και πάλι ποιος ξέρει, μπορεί και να είναι:
-Τελικά ποιο είναι το επάγγελμά σας; Εφευρέτης, ταχυδακτυλουργός ή ζογκλέρ μελάτων αβγών;
-«Το μόνο σίγουρο είναι ότι γράφω παραμύθια. Και μέσα από αυτά αλλάζω ειδικότητες».
-Από τα λεγόμενά σας λοιπόν συγγραφέας, δεν είναι ένα ακόμη επάγγελμα;
-«Μα και βέβαια όχι. Και έτσι θα έπρεπε να ήταν όλα τα επαγγέλματα. Δεν πρέπει να βλέπουμε τη δουλειά ως αγγαρεία αλλά ως ικανοποίηση».
-Πόσες χώρες έχετε ανακαλύψει;
-«Γύρω στις 484. Η πιο γνωστή από όλες η Φρουτοπία. Το Αβγανιστάν, το Κουφέιτ, το Νησί των Πυροτεχνημάτων, καθώς και το Ανω και Κάτω Βόλτα. Στο Ανω μένουν αυτοί που έχουν πάρει την κάτω βόλτα και αντίστροφα».
-Η πιο γνωστή εφεύρεσή σας;
-«Ο γαργαλιός. Ενα μηχάνημα που σε γαργαλάει όταν είσαι λυπημένος και σε κάνει να γελάς».
-Μια εφεύρεση που θα έλυνε τα χέρια των Αθηναίων;
-«Ο ταξιμαγνήτης. ΄Οποιος τον κρατάει ,τα ταξί αισθάνονται μια ακαταμάχητη έλξη προς το μέρος του».
-Τι άλλο;
-«Το ελαφρύδι».
-Μας διευκρινίζετε για τι ακριβώς πρόκειται;
-«Το αντίθετο από το βαρύδι. Τα κάνει όλα ανάλαφρα. Ξέρετε, ταξιδεύω πολύ συχνά· βάζω λοιπόν ένα - δύο ελαφρύδια στη βαλίτσα μου και τη σηκώνω με μεγάλη ευκολία».
-Ποιο μέσο χρησιμοποιείται συνήθως στις μετακινήσεις σας;
-«Το ιπτάμενο κρουασάν».
-Με τι γράφετε τα βιβλία σας;
-«Με φτερό παγονιού βουτηγμένο σε μελάνι ασημένιας σουπιάς».
-Ο αγαπημένος σας γλωσσοδέτης;
-«Μια κάμπια, μα ποια κάμπια, μια κάμπια με κουμπιά».
Μένετε σχεδόν μόνιμα στο Λονδίνο· να υποθέσω ότι μιλάτε και άπταιστα αγγλικά;
«΄Οχι, στο Λονδίνο συνεννοούμαι μιλώντας "σοκολατινικά"».
Ποιο είναι το ησυχαστήριό σας;
«Το δάσος με τα ερωτευμένα τρυποκάρυδα».
Πώς σας αρέσει να απολαμβάνετε ένα παραμύθι σας;
«Πάντα όταν διαβάζω έχω κοντά μου ένα ποτήρι βυσσινάδα με παγάκια από δροσοσταλίδες».
Πότε γράψατε το πρώτο σας έργο;
«Δεν έγραψα ποτέ το πρώτο. ΄Εγραψα απευθείας το δεύτερο. Μετά έγραψα το εικοστό τέταρτο».
Τι θα θέλατε να είστε αν δεν ήσαστε αυτό που είστε;
«Κουνελούπι».
Τι ακριβώς είναι το κουνελούπι;
«Κάτι σαν τσουτσουρούφι, αλλά λίγο πιο συμπαθητικό».
Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;
«Τίποτε, εκτός από το σκοτάδι, τους δράκους, τις ανθρωποφάγες μπανιέρες και τα φερμουαρόφιδα».
Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που γράψατε;
«Τα "88 Ντολμαδάκια". Είναι κάτι μεταξύ παραμυθιού και παιχνιδιού. Το βιβλίο αποτελείται από 160 ενότητες με τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να συνθέσει δεκάδες διαφορετικές ιστορίες».
Τι ανταπόκριση είχε το βιβλίο;
«΄Εχει προκαλέσει μια κάποια σύγχυση στην αγορά. Πολλές νοικοκυρές το αγοράζουν πιστεύοντας ότι περιλαμβάνει συνταγές για ντολμαδάκια. Από την άλλη πλευρά όμως άλλες νοικοκυρές μού στέλνουν ντολμαδάκια σε τάπερ. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις βιβλίου που εμπνέει τους αναγνώστες να συμβάλουν απευθείας στη διατροφή του συγγραφέα. Αν γράψω μερικά ακόμη βιβλία με παρόμοιους τίτλους, ίσως εξασφαλίσω τη διατροφή μου για το άμεσο μέλλον».
Τι κάνετε ξανά και ξανά;
«Προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι».
Τι βλέπετε ξανά και ξανά;
«΄Ενα αόρατο πράσινο καγκουρό».
΄Ενας συγγραφέας παραμυθιών πρέπει να αγαπά τα παιδιά;
«Οχι μόνο να τα αγαπά, αλλά και να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια».
Αν δίνατε μια συμβουλή στους γονείς των αναγνωστών σας, θα ήταν:
«΄Ολες οι ιστορίες είναι αληθινές, αν υπάρχει κάποιος που να τις πιστεύει».
Αν έπρεπε να δώσετε μια συμβουλή στους αναγνώστες σας;
«Μην τρώτε όλα μαζί και τα 88 ντολμαδάκια (να τα τρώτε οχτώ οχτώ) και σκεφτείτε το καλά προτού γαργαλήσετε ένα γορίλα».
Τι γνώμη έχετε για τους πολιτικούς;
«Καλά που δεν είναι φτιαγμένοι όπως ο Πινόκιο, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να καθιερωθεί και επίδομα συντήρησης μύτης».
΄Ενα πολιτικό παραμύθι θα ξεκινούσε...
«΄Ηταν ένας υπουργός, σπουδαίος και σοφός, που για κάθε θέμα έλεγε ένα ψέμα. Αλλά αντί να του μεγαλώνει η μύτη τού μίκραινε το στόμα, ώσπου δεν τον άκουγε κανείς και αναγκάστηκε να αλλάξει κόμμα...».
Ξέρω ότι έχετε μια συλλογή από σπάνια κομμάτια παλαιών παραμυθιών· τι ακριβώς περιλαμβάνει;
«΄Ενα πούπουλο από το μαξιλάρι όπου κοιμόταν η πεντάμορφη πριγκιποπούλα, το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του παπουτσωμένου γάτου, ένα τούβλο από το σπίτι που είχαν χτίσει τα τρία γουρουνάκια, τη φούντα από το σκουφάκι της κοκκινοσκουφίτσας, το φιτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν, ένα κομμάτι από τον καθρέφτη της κακιάς μάγισσας και πολλά άλλα».
Τα παιδιά πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι αληθινά;
«Το πιο πιθανό είναι να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά δεν είναι πραγματικά. Απλώς η γοητεία σε όλα αυτά είναι η αναστολή της αξιοπιστίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που πιστεύουμε ότι μια ιστορία είναι φανταστική αλλά δεχόμαστε να κλάψουμε και να γελάσουμε με αυτήν».
Ο αγαπημένος σας ήρωας;
«Ο Λούκουλλος.΄Ενα λαίμαργο ελεφαντάκι, το οποίο μεταμορφώνεται ανάλογα με το τι τρώει».
Γιατί στα παιδιά αρέσουν τα παραμύθια;
«Γιατί συνδυάζουν την περιπέτεια με το χιούμορ. Τα παραμύθια επιβάλλεται να είναι φανταστικά γιατί το παιδί δέχεται αρκετά μεγάλες δόσεις πραγματικότητας στην καθημερινή του ζωή».
Από πού αντλείτε τα θέματα για τα παραμύθια σας;
«Από τα λεκτικά λάθη που κάνω αλλά και από τη συναναστροφή μου με τους αναγνώστες μου. Σε μια συγκέντρωση λοιπόν ρώτησα τα παιδιά τι σημαίνει η λέξη "κλωνοποίηση", και ένα μου απάντησε ότι είναι όταν οι άνθρωποι γίνονται κλόουν. Μου φάνηκε υπέροχη ιδέα και έτσι έγραψα μια ιστορία για τη χώρα των σοβαρών ανθρώπων που μια μέρα αρχίζουν να παρουσιάζουν συμπτώματα... κλονοποίησης, γίνονται δηλαδή κλόουν».
Τι προσόντα πρέπει να διαθέτει ένας συγγραφέας παραμυθιών;
«Πρώτον, να έχεις έναν παπαγάλο που να σου ψιθυρίζει στο αφτί παραμύθια· δεύτερον, έναν παππού πειρατή και αν διαθέτεις και ένα πράσινο αόρατο καγκουρό για να σε οδηγεί σε όλα αυτά τα μέρη, τότε είσαι ο ιδανικός συγγραφέας».
΄Εχετε μετανιώσει για κάτι;
«Είναι άγνωστο το τι μπορεί να κάνει κανείς. Οταν ήμουν μικρός μου άρεσαν πολύ τα βότσαλα και όταν φεύγαμε από την παραλία έλεγα στους γονείς μου ότι θέλω να τα πάρω μαζί μου. Ετσι μάζευα μερικά, αλλά πάντα έλεγα ότι πιο πολλά ήταν αυτά που άφηνα. Είναι λοιπόν περισσότερα αυτά που δεν κάνουμε στη ζωή μας».
Ενα παραμύθι είναι μόνο μια φανταστική ιστορία;
«Δεν γράφω παραμύθια για να περάσω μηνύματα ή μια άποψη. Αν ήθελα κάτι τέτοιο θα έγραφα ένα άρθρο. Ο κόσμος του παραμυθιού δεν πρέπει να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».
Δώστε μας ένα παράδειγμα.
«΄Ενα κορίτσι φτιάχνει ένα χιονάνθρωπο και εκφράζει την επιθυμία να μη λιώσει ποτέ. Για να γίνει αυτό λοιπόν ο χιονάνθρωπος αποφασίζει να πάει στον Βόρειο Πόλο και τελικά τα καταφέρνει και φτάνει. Νιώθει όμως τόσο ευτυχισμένος που τελικά λιώνει από τα δάκρυα της ευτυχίας του».
Ποιο είναι το πιο δύσκολο αναγνωστικό κοινό;
«Πολλές φορές έχουμε ξεγελαστεί νομίζοντας ότι αυτό των παιδιών είναι εύκολο. Και όμως είναι πιο απαιτητικό. Ενα παιδί όταν ακούει κάτι που δεν το ενδιαφέρει θα σηκωθεί από τη θέση του, θα κάνει φασαρία. Δεν το ανέχεται».
Τα παιδικά προγράμματα είναι άξια των απαιτήσεων των παιδιών;
«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα παιδιά βλέπουν προγράμματα για μεγάλους, ενώ θα έπρεπε τα παιδικά προγράμματα να ήταν τόσο καλά που να τα έβλεπαν οι μεγάλοι».
Πηγή :ΒΗΜΑONLINE
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: ΑΘΗΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Διαδικασία Αυτοαξιολόγησης στη Σχολική Μονάδα
Παρακάτω παρατίθεται η Διαδικασία Αυτοαξιολόγησης, με έκθεση Γενικής Εκτίμησης της εικόνας του σχολείου μας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εργασιών όπως παρουσιάστηκαν στην ολομέλεια του Συλλόγου Διδασκόντων με την υπ' αριθμ.36/20-05-2014 Πράξη .
|
|
Γιορτή της Μητέρας
Μητέρα. Μια λέξη που περικλείει τόσες άλλες: αγάπη χωρίς όρους και όρια, αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια, υποστήριξη, ενθάρρυνση, γενναιοδωρία. Στην αφανή ηρωίδα της μητρότητας έχει καθιερωθεί η δεύτερη Κυριακή του Μάη ως παγκόσμια ημέρα της γιορτής της. Είναι ο φόρος τιμής και η ένδειξη της ευγνωμοσύνης ολόκληρης της ανθρωπότητας στο έργο της και στην αποστολή της, είναι η αναγνώριση των θυσιών, η επιβεβαίωση της προσφοράς της και το μεγάλο ευχαριστώ που η κοινωνία προσφέρει στο πιο αγαπημένο και το πιο σεβαστό πλάσμα, τη Μητέρα.
Άν ήσουν άγγελος, θα ήσουν ο φύλακάς μου και
αν ήσουν μονοπάτι, θα ήσουν αυτό που θα με οδηγούσε στο σωστό δρόμο.
Χρόνια πολλά μανούλα και ευχαριστώ που είσαι για εμένα όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη.
Μανούλα μου χρόνια πολλά, χρόνια ευτυχισμένα,
χρόνια γεμάτα από χαρά και γέλιο στολισμένα.
Μονάχα κάτι θα σου πω σήμερα στη γιορτή σου,
πως είναι δώρο απ' το Θεό να είμαι το παιδί σου.
Είσαι η πιο καλή μητέρα.
Είσαι η πιο γλυκιά μαμά.
Αυστηρή γίνεσαι μάνα όταν κάνω ζαβολιά.
Κάθε χρόνο στη γιορτή σου, θα σου λέω σ' αγαπώ
και για όλα όσα μου δίνεις πως πολύ σ' ευχαριστώ.
Σήμερα στη γιορτούλα σου λουλούδια σου χαρίζω,
χαίρομαι όταν χαίρεσαι κι όταν πονάς δακρύζω.
Είσαι το λιμανάκι μου, είσαι η συντροφιά μου,
να 'σαι γερή και δυνατή μανούλα μου γλυκιά μου.
Νιώθω πως όταν μου γελάς σε πούπουλα πως μ' έχεις
μανούλα μου σ' ευχαριστώ που τόσο με προσέχεις.
Το όνομά σου το γλυκό μες στη καρδιά κρυμμένο
και με κορδέλα ολόχρυση το έχω τυλιγμένο.
Εσύ μου έδωσες ζωή, στοργή, φροντίδα, αγάπη,
μου 'μαθες ν' αγωνίζομαι, να προσπερνώ τα λάθη.
Μου χάρισες το είναι σου και όλη τη ζωή σου
και εγώ σου δίνω μια καρδιά σήμερα στη γιορτή σου.
Είναι αυτή που έπλασες με τα δικά σου χέρια,
μαζί με την αγάπη μου που φτάνει ως τ' αστέρια.
Η συμβουλή` του Αϊνστάιν για να μαθαίνει κάποιος γρήγορα
Το 1915 ο 36χρονος Albert Einstein ενώ μόλις έχει ολοκληρώσει το κορυφαίο του έργο, γράφει ένα γράμμα γεμάτο σοφία στο μεγάλο του γιο και τον συμβουλεύει πώς να μαθαίνει...
Το 1915 ο 36χρονος Albert Einstein είχε μόλις ολοκληρώσει το δισέλιδο αριστούργημα που θα έφερνε επανάσταση στη σύγχρονη φυσική και θα αναδείκνυε τις προσπάθειες των φυσικών σε διεθνή φήμη και δόξα, τη θεωρία της γενικής σχετικότητας. Πριν δημοσιευτεί, ο Einstein σταμάτησε για μια στιγμή και έγραψε ένα εγκάρδιο και ευγενικό γράμμα στον τότε 11χρονο γιο του Hans Albert, ο οποίος ζούσε με τη μητέρα του και τον μικρό του αδερφό, Eduard “Tete” Einstein, στη Βιέννη.
Το γράμμα (εμφανίζεται παρακάτω), όπως και οι περισσότερες αλληλογραφίες του Einstein, λάμπει από πατρική σοφία και μιλάει για κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει πάντα να αναλογίζονται: πώς να μαθαίνουν.
Αγαπημένε μου Albert,
Χθες έλαβα το γράμμα σου και ήμουν πολύ χαρούμενος με αυτό. Φοβόμουν εδώ και καιρό ότι δεν θα μου ξαναέγραφες πλέον. Μου είπες όταν ήμουν στη Ζυρίχη, ότι ήταν παράξενο για σένα όταν ήρθα εκεί. Επομένως, νομίζω ότι είναι καλύτερα αν μέναμε μαζί σε ένα διαφορετικό μέρος, όπου κανένας δεν θα επηρεάσει την άνεσή μας. Σε κάθε περίπτωση θα προτρέψω ότι κάθε χρόνο ξοδεύουμε έναν ολόκληρο μήνα μαζί, έτσι ώστε να βλέπεις ότι έχεις ένα πατέρα που σε λατρεύει και αγαπάει. Μπορείς επίσης να μάθεις πολλά καλά και όμορφα πράγματα από μένα, κάτι το οποίο κάποιος άλλος δεν μπορεί να σου το προσφέρει τόσο εύκολα. Ό,τι έχω καταφέρει μέσα από τόση κουραστική δουλειά δεν πρέπει να είναι μόνο εκεί για τους ξένους, αλλά ειδικά για τα δικά μου παιδιά. Αυτές τις μέρες έχω ολοκληρώσει ένα από τα πιο όμορφα έργα στη ζωή μου, όταν μεγαλώσεις, θα σου μιλήσω για αυτό.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρήκες χαρά με το πιάνο. Αυτό και η ξυλουργική είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες ασχολίες για την ηλικία σου, καλύτερες ακόμα και από το σχολείο. Γιατί αυτά είναι πράγματα που ταιριάζουν πολύ σε ένα νέο άτομο, όπως είσαι εσύ. Κυρίως να παίζεις πράγματα στο πιάνο που σε ευχαριστούν, ακόμα και αν ο δάσκαλος δεν σου τα έχει αναθέσει. Αυτός είναι ο τρόπος για να μαθαίνεις περισσότερα, όταν, δηλαδή, κάνεις κάτι με τόσο μεγάλη ευχαρίστηση, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος περνάει. Μερικές φορές είμαι τόσο απορροφημένος στη δουλειά μου, που ξεχνάω το μεσημεριανό μου γεύμα.
Φίλησέ μου τον Tete
Ο μπαμπάς.
Χαιρετίσματα στη μαμά.
Σίγουρα ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα, βαθιάς κατανόησης της γνωστικής λειτουργίας του ανθρώπου. Πόσο αρμονικά και αποτελεσματικά μαθαίνουν οι άνθρωποι όταν ασχολούνται με κάτι που αγαπούν, ή το κάνουν με τον τρόπο που αγαπούν; Μάλλον η άποψη του πιο γνωστού φυσικού στην Ιστορία δεν θα έπρεπε να μας περάσει απαρατήρητη.
Αυτός είναι ο τρόπος για να μαθαίνεις περισσότερο, όταν κάνεις κάτι με τόσο πολύ ευχαρίστηση ώστε δεν καταλαβαίνεις ότι ο χρόνος περνά.
Πηγή: http://ethernews.com
ANAΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: ΑΘΗΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για τις σημαντικές αξίες της ζωής.
Οι γονείς είναι εκείνοι που ασκούν τη σημαντικότερη επιρροή στη ζωή των παιδιών τους, διδάσκοντάς τους τις ανθρώπινες αρετές και την καλή συμπεριφορά απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται.
Ποιες είναι οι αρετές των ανθρώπων; Πώς θα τις κάνουμε πράξη; Οι γονείς πρέπει να είναι σαφείς και ακριβείς όταν αναλαμβάνουν τη διδασκαλία της ηθικής στα παιδιά τους.
Οι παρακάτω συμβουλές θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν στο έργο σας αυτό, αλλά έχετε κατά νου ότι κάθε γονέας πρέπει να μεταφέρει στο παιδί του τις αξίες αυτές που εκείνος θεωρεί σημαντικές για τη μελλοντική ζωή του παιδιού.
Οι γονείς αποτελούν το πρότυπο των παιδιών
Τα παιδιά παρακολουθούν όλη την ώρα και μιμούνται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τους γονείς τους. Πρέπει όλοι οι γονείς να έχουν υπόψη τους ότι η συμπεριφορά των παιδιών είναι αντίστοιχη αυτής που βλέπουν από τους ίδιους τους γονείς. Εάν θέλετε να τα κάνετε να πιστεύουν στον εαυτό τους, θα πρέπει να τους δείξετε πόσο σκληρά χρειάζεται να παλέψετε εσείς οι ίδιοι για τα όνειρά σας. Για το λόγο αυτό, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί σε αυτά που σας ακούνε ή σας βλέπουν να κάνετε.
Μπορείτε να διδάξετε τα παιδιά ανά πάσα στιγμή
Ένα αντικείμενο, ένα ερώτημα, μια εμπειρία ή κάθε περιστατικό που συμβαίνει στην καθημερινή ζωή μας, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα για να ωθήσουμε τα παιδιά μας στην υιοθέτηση μιας σωστής συμπεριφοράς προς τους άλλους. Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο να τους δείξετε έναν άνδρα που βοηθάει μια ηλικιωμένη γυναίκα να διασχίσει το δρόμο, ή μιλώντας τους για ευγνωμοσύνη, να τα μυήσετε στην προσευχή πριν το γεύμα. Συζητείστε μαζί τους, αφήστε τα να σας κάνουν ερωτήσεις κι έπειτα ετοιμαστείτε να απαντήσετε σε αυτές.
Χρησιμοποιείστε διασκεδαστικές μεθόδους
Τα παιδιά ανταποκρίνονται πολύ γρήγορα σε παιχνίδια και δραστηριότητες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που προσφέρουν ποικιλία ιδεών, οι οποίες μπορούν εύκολα να ενσωματωθούν στην καθημερινή ζωή των παιδιών τόσο στην προσχολική όσο και στη σχολική ηλικία. Για παράδειγμα, εξηγήστε στο παιδί σας ότι δεν πρέπει να φωνάζει όταν θέλει κάτι ή βρίσκεται κάπου όπου επικρατεί ησυχία, παίζοντας μαζί του παιχνίδια που έχουν σχέση με την ένταση της φωνής. Έτσι, τα παιδιά θα διασκεδάσουν και συγχρόνως θα υιοθετήσουν σωστή συμπεριφορά μέσα από το παιχνίδι τους.
Διαβάστε τους βιβλία για τις ανθρώπινες αξίες
Τα παιδιά θα εκτιμήσουν στο μέλλον το χρόνο που ξοδεύετε παρέα για ανάγνωση. Όταν τους διαβάζετε βιβλία που μιλούν για τις αξίες και αρετές των ανθρώπων, τους δίνετε ζωντανά παραδείγματα στα οποία μπορούν να ανατρέξουν σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους. Αν τα παιδιά σας θέλουν να αποκτήσουν γνωρίσματα του χαρακτήρα που θαυμάζουν όπως την ειλικρίνεια, το θάρρος, τη συμπόνια, θα πρέπει να τους μιλήσετε για αυτά τα σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητας των ανθρώπων και να τα βοηθήσετε μέσω των βιβλίων, ώστε να τα αποκτήσουν με την πάροδο του χρόνου αλλά και με πολλή δουλειά.
Συγγραφέας άρθρου: Μαρία Ιωαννάτου
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: ΑΘΗΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Πώς θα καλλιεργήσουμε στα παιδιά τη μαθηματική σκέψη;
Πολλές φορές δεν αρκεί να εξηγήσουμε στο παιδί την πληροφορία που γράφει το βιβλίο ή την εκφώνηση της άσκησης των Μαθηματικών. Αυτό που προέχει είναι να βοηθήσουμε το παιδί να “δει” με το σωστό τρόπο την όλη διαδικασία.
Στα Μαθηματικά, για τα περισσότερα παιδιά το κλειδί είναι να καταλάβουν ότι “λύνω μια άσκηση στα Μαθηματικά” συχνά σημαίνει “προσπαθώ ξανά και ξανά, σκέφτομαι τα δεδομένα από την αρχή και δοκιμάζω”. Άρα αυτό που χρειάζεται είναι να καλλιεργήσουμε στα παιδιά τη μαθηματική σκέψη.
Για το σκοπό αυτό σάς προτείνουμε τα εξής:
• Εξηγήστε στο παιδί ότι πρέπει να βλέπει τυχόν λάθη ως εργαλείο που του λέει τι πρέπει να ψάξει παραπάνω και να επανελέγξει. Επομένως, κάθε λάθος, θα πρέπει να είναι αφετηρία για νέα διερεύνηση/δοκιμή.
• Δώστε έμφαση στο να βοηθήσετε το παιδί να «διαβάζει» σωστά την εκφώνηση της άσκησης , ώστε να καταλαβαίνει τι του ζητά η άσκηση/πρόβλημα, γιατί συνήθως οι λάθος λύσεις οφείλονται στο ότι τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει σωστά το πρόβλημα.
• Πάντα να ζητάτε από το παιδί να σας πει πώς σκέφθηκε για να λύσει την άσκηση. Ακόμα και αν η λύση είναι σωστή, μπορεί να ανακαλύψουμε με την κουβέντα ότι υπάρχει κάτι (π.χ. έννοια, διαδικασία) που το παιδί δεν έχει καταλάβει απόλυτα.
• Όταν διαπιστώσετε ότι το παιδί έχει καταλάβει κάτι λάθος ή δυσκολεύεται στην κατανόηση μιας έννοιας/διαδικασίας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον εκπαιδευτικό και να τον συμβουλευτείτε για το πώς θα βοηθήσετε το παιδί.
• Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στα Μαθηματικά, η εξάσκηση είναι το κλειδί για τη βελτίωση. Να ενθαρρύνετε το παιδί να λύνει ασκήσεις, αλλά κυρίως αξιοποιήστε για εξάσκηση τα μαθηματικά προβλήματα της καθημερινής ζωής (π.χ. λογαριασμοί).
• Επειδή κάποια προβλήματα μπορεί να λύνονται με διαφορετικούς τρόπους, να ενθαρρύνετε το παιδί να δοκιμάζει διαφορετικούς τρόπους επίλυσης και γενικώς να ψάχνει.
Το σημαντικότερο είναι να καταλάβει το παιδί ότι «Κάνω μαθηματικά» σημαίνει επεξεργάζομαι δεδομένα, επιλέγω μέθοδο, δοκιμάζω, κάνω λάθη και επανεξετάζω. Η προσπάθεια, αυτό που λέμε «Παλεύω να λύσω μια άσκηση», δεν είναι ‘κακό’ ούτε συμβαίνει σε αυτούς που δεν ‘συμπαθούν’ τα Μαθηματικά, αλλά είναι κομμάτι της διαδικασίας και τελικώς η ουσία και ομορφιά των μαθηματικών.
Συγγραφέας άρθρου: Κωνσταντίνα Ντουντούμη
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ: ΑΘΗΝΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Σαν σήμερα.....
17/11 Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και άρχισαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές που αυτοαποκαλούνταν «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου. Ο πομπός κατασκευάστηκε μέσα σε λίγες ώρες στα εργαστήρια της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών από τον Γιώργο Κυρλάκη. Το, πλέον ιστορικό, μήνυμά τους ήταν: «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για την Δημοκρατία».
Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξάνονται. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης. Από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου (και πιο περιορισμένα μέχρι τις 18 Νοεμβρίου) στήνονται οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου αποφασίζεται από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρεμίζει την κεντρική πύλη. Όπως φαίνεται και στο ιστορικό φιλμ που τράβηξε παράνομα Ολλανδός δημοσιογράφος, το άρμα μάχης AMX 30 ην σιδερένια πύλη. Κατ' άλλους από τα συντρίμμια τραυματίζεται σοβαρά (συντριπτικά κατάγματα στα πόδια) η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής. Οι φοιτητές που είχαν παραμείνει στο Πολυτεχνείο, μαζεύτηκαν στο κεντρικό προαύλιο, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές, χωρίς βια, έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρα. Οι αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρα επιτίθενται στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν (σύμφωνα και με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά) να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές. Πολλοί φοιτητές βρίσκουν καταφύγιο σε γειτονικές πολυκατοικίες. Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άνδρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες. Οι εκφωνητές του σταθμού του Πολυτεχνείου παρέμειναν στο πόστο τους και συνέχισαν να εκπέμπουν το ιστορικό μήνυμα για 40 λεπτά μετά την έξοδο, οπότε συνελήφθησαν . Πηγή :http://el.wikipedia.org
Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξάνονται. Κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε σημεία της επαρχίας δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης. Από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου (και πιο περιορισμένα μέχρι τις 18 Νοεμβρίου) στήνονται οδοφράγματα και διεξάγονται οδομαχίες μεταξύ εξεγερμένων και αστυνομίας. Στις 3 π.μ. της 17ης Νοεμβρίου αποφασίζεται από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τη σχολή, γκρεμίζει την κεντρική πύλη. Όπως φαίνεται και στο ιστορικό φιλμ που τράβηξε παράνομα Ολλανδός δημοσιογράφος, το άρμα μάχης AMX 30 ην σιδερένια πύλη. Κατ' άλλους από τα συντρίμμια τραυματίζεται σοβαρά (συντριπτικά κατάγματα στα πόδια) η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου έκανε εκκλήσεις στους στρατιώτες να αψηφήσουν τις εντολές των ανωτέρων τους και στη συνέχεια ο εκφωνητής απήγγειλε τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Η μετάδοση συνεχίστηκε ακόμα και μετά την είσοδο του άρματος στον χώρο της σχολής. Οι φοιτητές που είχαν παραμείνει στο Πολυτεχνείο, μαζεύτηκαν στο κεντρικό προαύλιο, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο. Η πτώση της πύλης ακολουθήθηκε από την είσοδο μιας μονάδας ενόπλων στρατιωτών των ΛΟΚ που οδήγησαν τους φοιτητές, χωρίς βια, έξω από το Πολυτεχνείο, μέσω της πύλης της οδού Στουρνάρα. Οι αστυνομικές δυνάμεις που περιμένουν στα δυο πεζοδρόμια της Στουρνάρα επιτίθενται στους φοιτητές, την έξοδο των οποίων αποφασίζουν (σύμφωνα και με το πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά) να περιφρουρήσουν κάποιοι από τους στρατιώτες, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις επενέβησαν και εναντίον των αστυνομικών που βιαιοπραγούσαν στους φοιτητές. Πολλοί φοιτητές βρίσκουν καταφύγιο σε γειτονικές πολυκατοικίες. Ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας ανοίγουν πυρ από γειτονικές ταράτσες, ενώ άνδρες της ΚΥΠ καταδιώκουν τους εξεγερθέντες. Οι εκφωνητές του σταθμού του Πολυτεχνείου παρέμειναν στο πόστο τους και συνέχισαν να εκπέμπουν το ιστορικό μήνυμα για 40 λεπτά μετά την έξοδο, οπότε συνελήφθησαν . Πηγή :http://el.wikipedia.org
19 Μα ΐου : Ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού
ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της
Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανoύς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την
ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί
να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην
οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Πηγή : http://www.sansimera.gr/articles/140
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Πηγή : http://www.sansimera.gr/articles/140
2 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου
Το μήνυμα του 2013
Διαβάζουμε, εγώ κι εσύ.
Τα γράμματα γίνονται λέξεις
κι οι λέξεις έπειτα, όλες μαζί,
γίνονται βιβλία να διαλέξεις.
Άκου πώς ψιθυρίζουν!
Ποτάμια στις σελίδες κελαρύζουν,
αρκούδες τραγουδούν,
όταν το φεγγάρι αντικρίζουν.
Μπαίνουμε σε κάστρα φοβερά.
Δέντρα σκαρφαλώνουν ως τα σύννεφα.
Γενναία κορίτσια πετούν θαρρετά,
αγόρια ψαρεύουν άστρα λαμπερά.
Εσύ κι εγώ διαβάζουμε μαζί,
«βιβλιοχαρά» σ’ όλη τη γη.
Συγγραφέας: Pat Mora
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου
Διαβάζουμε, εγώ κι εσύ.
Τα γράμματα γίνονται λέξεις
κι οι λέξεις έπειτα, όλες μαζί,
γίνονται βιβλία να διαλέξεις.
Άκου πώς ψιθυρίζουν!
Ποτάμια στις σελίδες κελαρύζουν,
αρκούδες τραγουδούν,
όταν το φεγγάρι αντικρίζουν.
Μπαίνουμε σε κάστρα φοβερά.
Δέντρα σκαρφαλώνουν ως τα σύννεφα.
Γενναία κορίτσια πετούν θαρρετά,
αγόρια ψαρεύουν άστρα λαμπερά.
Εσύ κι εγώ διαβάζουμε μαζί,
«βιβλιοχαρά» σ’ όλη τη γη.
Συγγραφέας: Pat Mora
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το μήνυμα του 2013 έγραψε η πολυβραβευμένη συγγραφέας Pat Mora, που γεννήθηκε στο El Paso του Τέξας και έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ισπανικά.
Την αφίσα του 2013 φιλοτέχνησε ο διάσημος Αμερικανός αφηγητής, συγγραφέας, ποιητής, μουσικός και εικονογράφος, αφροαμερικανικής καταγωγής, Ashley Bryan , ο οποίος έχει τιμηθεί με πολλά και σημαντικότατα τοπικά και διεθνή βραβεία.
Η ημέρα αυτή δίνει μια ωραία αφορμή για δράσεις σχετικές με το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία.
Αφιέρωμα στον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν- Μουσείο Ηρακλειδών
«Απρίλιος 2013-μέρες βιβλίου»
Το μήνυμα του 2013 έγραψε η πολυβραβευμένη συγγραφέας Pat Mora, που γεννήθηκε στο El Paso του Τέξας και έχει γράψει πολλά βιβλία για παιδιά, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ισπανικά.
Την αφίσα του 2013 φιλοτέχνησε ο διάσημος Αμερικανός αφηγητής, συγγραφέας, ποιητής, μουσικός και εικονογράφος, αφροαμερικανικής καταγωγής, Ashley Bryan , ο οποίος έχει τιμηθεί με πολλά και σημαντικότατα τοπικά και διεθνή βραβεία.
Η ημέρα αυτή δίνει μια ωραία αφορμή για δράσεις σχετικές με το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία.
Αφιέρωμα στον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν- Μουσείο Ηρακλειδών
«Απρίλιος 2013-μέρες βιβλίου»
21 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές
Πηγή :www.alfavita.gr
Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχει ακόμη ρατσισμός, όχι μόνο ανάμεσα στους έγχρωμους και τους λευκούς .
Αλλά και
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές
Πηγή :www.alfavita.gr
Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχει ακόμη ρατσισμός, όχι μόνο ανάμεσα στους έγχρωμους και τους λευκούς .
Αλλά και
- ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών χωρών
- απέναντι σε άτομα με ειδικές ανάγκες
- ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες
- απέναντι σε άτομα τα οποία είναι πιο παχουλά – αδύνατα ανάλογα
- σε καλύτερους ή όχι τόσο καλούς στο σχολείο / στη δουλειά
Ένα ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική :
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, είμαι ακόμα μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, είμαι ακόμα μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;
8 Μαρτίου παγκόσμια ημέρα γυναίκας
Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας (Διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών) εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε έτους. Έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των γυναικών στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ που ζητούσαν ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου . Θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Παραδοσιακά, ενώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και ακτιβιστές διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους για βελτίωση της θέσης των γυναικών, καθώς και να εορτάσουν τις νίκες και τα επιτεύγματα του κινήματος.
Πηγή : Wikipedia
Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Παραδοσιακά, ενώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και ακτιβιστές διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους για βελτίωση της θέσης των γυναικών, καθώς και να εορτάσουν τις νίκες και τα επιτεύγματα του κινήματος.
Πηγή : Wikipedia
06 Μαρτίου πανελλήνια ημέρα κατά της βίας στο σχολείο
(Δείτε εδώ!)
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος, υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να προστατέψει με ουσιαστικό και ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.
Ένα σημείο το οποίο χρήζει διευκρίνισης είναι ότι όλες οι μορφές μαθητικής επιθετικότητας δεν αποτελούν εκφάνσεις του σχολικού εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο.
Η επιθετικότητα, η οποία αποτελεί οικουμενικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, δεν στοχεύει πάντα στην εμπρόθετη και επαναλαμβανόμενη τρομοκράτηση των «αδύναμων» και συνεπώς δεν αποτελεί σε όλες τις περιπτώσεις μορφή εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, η έκφραση επιθετικότητας στα πλαίσια κάποιου παιχνιδιού εξαιτίας μιας διαφωνίας, δεν αποτελεί αναγκαστικά μορφή εκφοβισμού.
Επίσης, η επιθετικότητα μπορεί να μετασχηματιστεί σε μορφές συμπεριφοράς κοινωνικά αποδεκτές, όπως είναι η διεκδικητικότητα, η πρωτοβουλία, το θάρρος της γνώμης, η δημιουργικότητα, η επιθυμία για μάθηση. Στις περιπτώσεις του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο, η επιθετικότητα και η δύναμη (σωματική, ψυχολογική ή κοινωνική) διαστρεβλώνονται, γίνονται μέσο επιβολής και μάλιστα ένας τρόπος συσχέτισης με τους άλλους σε δυαδικό και ομαδικό επίπεδο.
Από την ιστοσελίδα του Δικτύου κατά της Βίας στο Σχολείο
Ενημερωθείτε ακόμη:
Συχνά το «ισχυρότερο» παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος, υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να προστατέψει με ουσιαστικό και ριζικό τρόπο τον εαυτό του.
Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.
Ένα σημείο το οποίο χρήζει διευκρίνισης είναι ότι όλες οι μορφές μαθητικής επιθετικότητας δεν αποτελούν εκφάνσεις του σχολικού εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο.
Η επιθετικότητα, η οποία αποτελεί οικουμενικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, δεν στοχεύει πάντα στην εμπρόθετη και επαναλαμβανόμενη τρομοκράτηση των «αδύναμων» και συνεπώς δεν αποτελεί σε όλες τις περιπτώσεις μορφή εκφοβιστικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, η έκφραση επιθετικότητας στα πλαίσια κάποιου παιχνιδιού εξαιτίας μιας διαφωνίας, δεν αποτελεί αναγκαστικά μορφή εκφοβισμού.
Επίσης, η επιθετικότητα μπορεί να μετασχηματιστεί σε μορφές συμπεριφοράς κοινωνικά αποδεκτές, όπως είναι η διεκδικητικότητα, η πρωτοβουλία, το θάρρος της γνώμης, η δημιουργικότητα, η επιθυμία για μάθηση. Στις περιπτώσεις του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο, η επιθετικότητα και η δύναμη (σωματική, ψυχολογική ή κοινωνική) διαστρεβλώνονται, γίνονται μέσο επιβολής και μάλιστα ένας τρόπος συσχέτισης με τους άλλους σε δυαδικό και ομαδικό επίπεδο.
Από την ιστοσελίδα του Δικτύου κατά της Βίας στο Σχολείο
Ενημερωθείτε ακόμη:
- Από τους ειδικούς ιστοχώρους, που έχει δημιουργήσει η «Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου» (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.):
- Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού